آزربایجان و تبریز لقب شهر اولینها را یدک می کشد و برای هر کسی نامیدن چنین لقبی قابل هضم است. تبریز اولین 
شهری است که در داربی بزرگ سرخش تشویق ها هماهنگ و مشترک است. تبریز تنها شهری هست که هواداران آزربایجانی اش و غیرتی اش برای تشویق هر دو تیم به استادیوم رفته بودند و گل خوردن های هر دو تیم را با شعار عیبی یوخ جواب می دادند و می دهند. این داربی تنها داربی دنیا است که برد هر کدام از تیمها باعث خوشنودی و باخت دیگری باعث ناراحتی هواداران مشترکش می کند. اینجا کسی بحث کرکری را ندارد. اینجا آزربایجان است و تکه تکه نمی شود و چند قسم نمی شود. درست است که اینجا آزربایجان را با نامهای دیگری همچو اردبیل و زنجان و قزوین و همدان و .... تفکیک کرده اند ولی اینها همه در یک نگاه آزربایجان هستند و خواهند بود. اما مثل اینکه این یکی بودن و شدن به مزاق خیلی ها خوش نمی آید همان هایی که عادت کرده اند نمک خورند و نمکدان بشکنند. همان هایی که به خاطر چند درهم سعی در ایجاد نفاق در بین آزربایجان و آزربایجانی هستند. همان هایی که فرزند عزبز آزربایجان را به خاطر شعار های حق طلبانه اش دستگیر می کنند، همان هایی که شیر مردان آزربایجانی را در پشت درهای بسته نگه می دارند و اجازه ورود را به آنها نمی دهند تا بییند و تیم محبوبشان را تشویق کنند، همان هایی تپه های مشرف به استادیوم را برای ملت زیاد می بینند و با باتوم و گاز اشک آور به آنها یورش می برند و همان هایی که باعث می شوند هوادار جوان آزربایجانی که شاید هم به خاطر نداشتن 2000 تومان پول حق ورود به ورزشگاه را از دست داده بود را از تپه های مشرف به استادیوم به زمین پرت می کنند تا خون رنگینش داربی سرخ آزربایجان را سرختر کند. امروز آزربایجان یک اولین دیگر را به خود دید و آن هم هواداری که به خاطر عشق به تیم شهرش و وطنش جان خود را توسط ماموران محترم و دلسوز آزربایجانی از دست داد و نام شهید را به خود دید. سرخی داربی آزربایجان سرختر شد و لباس سرخ هواداران به جامه سیاه و مشکی تغییر داد. البته امروز رنگ رخسار هوادار با دیدن بعضی از دلسوزان تراختور نیز پرید. همان هایی که ادعا می کردند که ما برتر هستیم و در سرما و گرما در کنار تراختور و آزربایجان هستیم و سایرین را به مترسک تعبیر کرده بودند. همان هایی که بعد گل دوم شهرداری یادشان رفت که شعار " آزربایجان تیملری فرق ائلمز رنگلری" را دوباره سر دهند و به جایش بازیکنان شهرداری را هو کردند. اسمشان TT های معروف است که نمی دانم از کجا نان می خورند و به جای تشویق تیم های آزربایجانی دست به تشویق سرمربی تیم می کنند آن هم با زبان شیرین پارسی!!!!. من یکی از طرفداران آتشی تراختور و آزربایجانم ولی هیچگاه دوست ندارم در شهرم با این همه شعارهای شیرین که به زبان تورکی هست از تشویق های فارسی استفاده کنم. من آزربایجان و تراختور و شهرداری را به خاطر همین زبانم دوست دارم و به خاطر همین است که شعار می دهم" آزربایجان وار اولسون ایستمین کور اولسون" و " تورک دیلیندا مدرسه .... اولمالیدی هر سسه". من امروز به برد تراختور راضی بودم ولی ناراضی هستم از اینکه دیگر تیم شهرم از طرف بعضی از نان به نرخ روز خوران هو گردد. امروز آزربایجان لباس سرخ خود را به خاطر هوادارش که در راه وطنش و عشقش جانش را از دست داد تغییر می دهد و سیاه می پوشد. امروز آزربایجان به خاطر هو شدن تیمش عزادار است.
قارتال تورک اوغلو
قايناق : www.tiraxtorfans.com
شهری است که در داربی بزرگ سرخش تشویق ها هماهنگ و مشترک است. تبریز تنها شهری هست که هواداران آزربایجانی اش و غیرتی اش برای تشویق هر دو تیم به استادیوم رفته بودند و گل خوردن های هر دو تیم را با شعار عیبی یوخ جواب می دادند و می دهند. این داربی تنها داربی دنیا است که برد هر کدام از تیمها باعث خوشنودی و باخت دیگری باعث ناراحتی هواداران مشترکش می کند. اینجا کسی بحث کرکری را ندارد. اینجا آزربایجان است و تکه تکه نمی شود و چند قسم نمی شود. درست است که اینجا آزربایجان را با نامهای دیگری همچو اردبیل و زنجان و قزوین و همدان و .... تفکیک کرده اند ولی اینها همه در یک نگاه آزربایجان هستند و خواهند بود. اما مثل اینکه این یکی بودن و شدن به مزاق خیلی ها خوش نمی آید همان هایی که عادت کرده اند نمک خورند و نمکدان بشکنند. همان هایی که به خاطر چند درهم سعی در ایجاد نفاق در بین آزربایجان و آزربایجانی هستند. همان هایی که فرزند عزبز آزربایجان را به خاطر شعار های حق طلبانه اش دستگیر می کنند، همان هایی که شیر مردان آزربایجانی را در پشت درهای بسته نگه می دارند و اجازه ورود را به آنها نمی دهند تا بییند و تیم محبوبشان را تشویق کنند، همان هایی تپه های مشرف به استادیوم را برای ملت زیاد می بینند و با باتوم و گاز اشک آور به آنها یورش می برند و همان هایی که باعث می شوند هوادار جوان آزربایجانی که شاید هم به خاطر نداشتن 2000 تومان پول حق ورود به ورزشگاه را از دست داده بود را از تپه های مشرف به استادیوم به زمین پرت می کنند تا خون رنگینش داربی سرخ آزربایجان را سرختر کند. امروز آزربایجان یک اولین دیگر را به خود دید و آن هم هواداری که به خاطر عشق به تیم شهرش و وطنش جان خود را توسط ماموران محترم و دلسوز آزربایجانی از دست داد و نام شهید را به خود دید. سرخی داربی آزربایجان سرختر شد و لباس سرخ هواداران به جامه سیاه و مشکی تغییر داد. البته امروز رنگ رخسار هوادار با دیدن بعضی از دلسوزان تراختور نیز پرید. همان هایی که ادعا می کردند که ما برتر هستیم و در سرما و گرما در کنار تراختور و آزربایجان هستیم و سایرین را به مترسک تعبیر کرده بودند. همان هایی که بعد گل دوم شهرداری یادشان رفت که شعار " آزربایجان تیملری فرق ائلمز رنگلری" را دوباره سر دهند و به جایش بازیکنان شهرداری را هو کردند. اسمشان TT های معروف است که نمی دانم از کجا نان می خورند و به جای تشویق تیم های آزربایجانی دست به تشویق سرمربی تیم می کنند آن هم با زبان شیرین پارسی!!!!. من یکی از طرفداران آتشی تراختور و آزربایجانم ولی هیچگاه دوست ندارم در شهرم با این همه شعارهای شیرین که به زبان تورکی هست از تشویق های فارسی استفاده کنم. من آزربایجان و تراختور و شهرداری را به خاطر همین زبانم دوست دارم و به خاطر همین است که شعار می دهم" آزربایجان وار اولسون ایستمین کور اولسون" و " تورک دیلیندا مدرسه .... اولمالیدی هر سسه". من امروز به برد تراختور راضی بودم ولی ناراضی هستم از اینکه دیگر تیم شهرم از طرف بعضی از نان به نرخ روز خوران هو گردد. امروز آزربایجان لباس سرخ خود را به خاطر هوادارش که در راه وطنش و عشقش جانش را از دست داد تغییر می دهد و سیاه می پوشد. امروز آزربایجان به خاطر هو شدن تیمش عزادار است.قارتال تورک اوغلو
قايناق : www.tiraxtorfans.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر