سرمربي تيم فوتبال تراکتورسازي گفت: از اکنون به مسئولان باشگاه هشدار مي‌دهم وضعيت مالي خوب نشود کاري از دست من ساخته نيست. |  |
فراز کمالوند در مورد شرايط تراکتورسازي اظهار داشت: تمرينات را شروع کرده ايم اما خودم به دليل سرماخوردگي دو روز است که در تمرين حاضر نشده ام. تمرين را در شرايطي آغاز کرده ايم که وضعيت مالي باشگاه خوب نيست. شماري از بازيکنان و کادرفني نه تنها مطالبات فصل جاري را در دريافت نکرده اند بلکه از فصل گذشته نيز طلب دارند. من هنوز طلب سالي که تيم در ليگ دسته اول بود را دارم. کجاي دنيا ديديد که يک مربي بعد از سه سال هنوز طلبکار باشد. وي افزود: به دليل اينکه تيم مردمي است و هواداران هميشه حمايت مان کرده اند صحبتي نکرده ايم. بازيکنان هم از اين اخلاق ها ندارند که بخواهند تمرين را تعطيل کنند اما سکوت هم حدي دارد. سرمربي تراکتورسازي ادامه داد: آقاي جعفري زحمت خود را مي کشد اما او تنهاست. مسئولان استان بايد پيش قدم شوند. بازيکنان ناراحت هستند و چون ابتداي فصل با خودم طرف بودند و روي حرف من با تيم قرارداد بسته اند اکنون مدام به من زنگ مي زنند و مشکلات مالي خود را بازگو مي کنند. حق هم دارند چون همه امورات ما از اين راه مي گذرد و منبع درآمد ديگري نداريم. کمالوند با بيان اينکه کاش رقم هاي واقعي که بازيکنان قرارداد بسته اند منتشر شود، گفت: من دوست داشتم مبالغ قرارداد مشخص مي شد تا هواداران تيم بدانند بازيکنان با چه ارقامي در حال بازي هستند و نتايج خوبي هم گرفته اند. ما مثل تيم هاي متمول قرارداد 500 ، 600 ميليوني امضا نکرده ايم. من به مسئولان هشدار مي دهم که اگر اين وضعيت ادامه پيدا کند ديگر از دست من کاري ساخته نيست. وي تاکيد کرد: موفقيت يک تيم فقط مربوط به امور فني نمي شود. وقتي بازيکن انگيزه نداشته باشد من مربي نمي توانم کاري کنم. نمي خواهم خودم را با کسي درگير کنم و فقط واقعيت هاي تيم را مي گويم. سرمربي تراکتورسازي در ادامه درباره خط خوردن مهدي کياني از تيم ملي گفت: اين هم يکي ديگر از مواردي است که من روي آن بحث دارم. افشين قطبي اگر اين چهار بازيکن خط خورده را ديده بود و مي دانست به کارش نمي آيند چرا آنها را خسته و بدون استراحت به قطر برد ولي اگر مي خواست آنها را آزمايش کند چرا در اين دو بازي از آنها استفاده نکرد و بازي نکرده خط شان زد. |
نمی شوند که این اتحاد و یکدلی از بین برود؟ هنوز چند سال از فاجعه جام جهانی فوتبال در سال 2006 نمی گذرد که متاسفانه در آن زمان هم شعار ستارگان پارسی را بر خود نامیده بودند یا همین چندی پیش که شعار شیران پارسی را در بازی با برزیل به خود گذاشتند. در این بین ما شاهد چند دستگی در بین ملت بودیم. از هر غیر فارسی که در ایران می پرسیدی که چرا ایران در هر دو رخداد فاجعه به بار آورد تنها و تنها یک جواب به میان می آمد و آن هم این بود که به ما چه تیم ما نبود تیم مال پارسیان بود و بس. آیا ایران را فقط پارسیان خطاب کردن نوعی تفرقه افکنی بین ملل نیست؟ آیا همین مسائل باعث نمی گردد که در جای جای ایران بحث قومیتی به میان می آید و هر کس بر ساز خود می رقصد و اتحاد و برابری را بی معنی می داند؟ آیا همین مسائل باعث به وجود آمدن نفرت در بین سایر ملل غیر فارس می گردد؟ در بازی های باشگاهی ما به عینه بر این مسائل واقف و شاهدیم. متاسفانه هر گاه این کارها که همگی نشات گرفته از بعضی افکار فاشیستی می باشد این چنین توجیه می گردد که تنها شعار است و بس ولی وقتی هر گاه به این شعار اعتراضی می گردد انگ اشوبگر و فتنه انداز را می زنند. یادم است که بعد از بازی یک تیم پایتختی با یک تیم شهرستانی که شعارهای قومیتی سر داده می شد همه و همه بر این شعارها اعتراض کردند و حتی چنان تفسیر کردند که همان کسانی که به ورزشگاه آمده بودند غیر فوتبالی بودند و قصد دیگری داشتند. چرا باید این چنین شود که فوتبال ملی نگاه فاشیستی و سیاسی به خود بیند در حالی که از نام ورزش مشخص است که تنها و تنها برای اتحاد و کار گروهی یعنی یکی بودن و یکی شدن است. در ورزشگاه آبادان شعار آبادان برزیلته بعد سیاسی به خود می بیند و شعار یاشاسین آزربایجان تبریز حکم تجزیه طلبی را می گیرد. آنهایی که شعارهای قومیتی را تجزیه طلبی می دانند، شعار شاهزادگان پارسی را چه می نامند. این شعار بزرگترین توهین به ملت ایران است و این چنین تعریف می شود که به غیر پارسی دیگران هیچ هستند و ایرانی نیستند. نیازی بر ادامه مطلب نمی بینم ولی تنها به این بسنده می کنم که " پسر کو ندارد نشان از پدر"
بعنوان نماد وحدت و عزم ملی طیفهای گوناگون مردم یک کشور پا به عرصه ی مسابقات می گذارند. قشرهای مختلف وقتی حضور و مشارکت خود را در شکل گیری و ساختار تیم ملی کشورشان مشاهده می نمایند به آن حس تعلقی درونی پیدا نموده و آن را مایه غرور و افتخار خود می دانند. اما زمانی که طیف خاصی به صرافت مصادره ی تیم ملی یک کشور در ید قشر خاصی می افتد موضوع سمت و سوی دیگری بخود می گیرد.
داشتند مخصوصاً مشارکت آذربایجانیها در آن چشمگیر بود عنوان "ستارگان پارسی (!)" را بر روی آن نهادند تا شاهد درخشش ستارگان "ملت فارس (عربی شده ی پارس)" در آسمان فوتبال جهان باشند اما توفیقی حاصل نشد تا اینکه در ادامه ی این تفکر مصادره جویانه، حذف گرایانه و طردخواهانه ملقب نمودن تیم ملی ایران به "شاهزاده های پارسی" ملل ساکن در پهنه ی جغرافیایی ایران را در بهت و حیرت فرو بود و جالب است که این شعار کذایی بدلیل در برنگرفتن و غایب بودن ملل غیرفارس ایران در چارچوب مفهومی این شعار نژادپرستانه تعجب و شگفتی کنفدارسیون فوتبال آسیا (ای اف سی) و فیفا را نیز برانگیخت.
عده ای آن را بعنوان فرصت اما غالب مردم "غیرتورک" ایران آن را بعنوان تهدید نگریستند. هم به سبب ذهنیتی منفی که در مردم ایران نسبت به "ملت تورک" وجود داشت و فراتر از آن بدلیل مسدود نمودن راه ساختارشکنی این تیم که بعنوان نماد "زبان و هویت" یک ملت پا به عرصه مسابقات لیگ برتر گذاشته بود تا تابوی فوتبال "دوقطبی" و انحصارگرای حاکم برکشور را در هم شکند شاهد برخوردهایی ستیزه جویانه از طرف مردم "فارس زبان" با آن بودیم که بارها و بارها منجر به شعارها و رفتارهای نژادپرستانه و در سطحی بالاتر براه انداخته شدن تظاهرات و کارناوال تحقیر این ملت قهرمان در ورزشگاههای گوناگون نیز شد که حتی پخش آشکار آن از صدا و سیمای ملی نیز بوقوع پیوسته و به درون برنامه های به اجرا گذاشته شده از طرف رادیو و تلویزیون ملی مانند برنامه ی نژادپرست نود نیز کشیده شد و وقتی امروز در ادامه ی آنچه در گذشته دیده و تجربه نموده ایم رفتارهای هولیگانیستی و قوم گرایانه مردم منسوب به ملت فارس در ورزشگاههای کشور را در کنار شعار مخدوش "شاهزاده های پارسی (!) " قرار میدهیم به این نتیجه می رسیم که در ایران تریبونهای رسمی و غیررسمی چندان تفاوتی باهم ندارند و هردوی آنان با همپوشانی با همدیگر مجری سیاستی خاص می باشند تا در نهایت به نقطه ی حذف ملل غیرفارس از چرخه ی تصمیم گیریهای کشور چندملیتی ایران منتهی شده و ملتی بطور کامل بر ملل دیگر سیطره یابد. مریدان این تفکر با اصرار تمام تلاش بر معرفی ایران بنام "پرشیا یا فارس (معرب پارس)" در دنیا می نمایند و وقتی با اعتراض ملل غیرفارس مواجه می گردند عنوان می نمایند مقصود ما از "پارس" "فارس" نیست بلکه "ایران" است ما ملتی بنام "فارس" در ایران نداریم همه یمان ایرانی (!) هستیم و قابل تأمل است که با رنگ و لعابی ویژه دادن به این تفکر شدیداً افراطی "قوم گرایانه ی" خود معترضین را متهم به "قوم گرایی" نیز می نمایند که چنین وارونه نمایی آشکار تداعی گر ضرب المثل معروف "گنجشک را رنگ نمودن و در بازار مکاره ی راه اندازی شده از طرف خود به اسم بلبل به دیگران فروختن" می باشد ظاهراً این تفکر "فارس محور" در صدد ایجاد عزمی مشترک بر بستری ملی نبوده و با خودخواهیها و اعمال سیاستهای طردگرایش ضمن کشیدن دیواری بلند بین "ملت فارس" و "ملل غیرفارس"، میرود که آتش بر خرمن اتحاد مردم ایران زند.
استغفار و توبه از درگاه این کمیته و تحقیر و تسخیف وی و براه انداختن پیش محاکمه ی رسانه ای ضمن در نظر گرفتن محرومیت سنگین 5 جلسه ای و جریمه ی مالی 100 میلیون ریالی (ده میلیون تومانی) برای وی باشگاه تراکتور را نیز بدلیل تخلف هوادرانش در بازی مقابل پرسپولیس با 10 میلیون تومان جریمه مواجه نمود! با نگاهی به سوابق احکام صادر شده ی کمیته ی انظباطی در خصوص تراکتور، هواداران و بازیکنانش به این نتیجه می رسیم که این کمیته همواره سنگین ترین نوع جرایم را برای این تیم در نظر گرفته است و در شرایطی که معمولاً برخورد این کمیته با سایر تیمهای لیگ برتری مهربانانه و نوازشگرانه بوده ولی در خصوص تراکتور قضایا همواره متفاوت و آرای این کمیته سمت و سوی دیگری بخود گرفته است!. فصل قبل پس از مسابقه ی تراکتور با راه آهن و استقلال، باشگاه تراکتورسازی به توبیخ کتبی و جریمه 20 میلیون تومانی محکوم شد ولی با شروع لیگ دهم این کمیته تحت تأثیر جو مسموم براه انداخته شده بر علیه تراکتور و هوادارانش شمشیر را برای این تیم از رو بست و درست پس از اولین مسابقه اش مقابل پرسپولیس در تهران هواداران تراکتور را بعنوان مسببین اصلی حوادث کذایی بوقوع پیوسته در آن مسابقه معرفی نموده و حکم به محرومیت سنگین 3 جلسه ای آنان از حضور در ورزشگاه و محرومیت دو جلسه ای رسول خطیبی بازیکن بومی تراکتور داد.
