" نفت تهران به استان مرکزی منتقل شد ". خبری که پس از پایان روز دوم سفرهیات دولت به اراک بصورت رسمی از رسانه ها مطرح شد .اتفاق مشابهی که در چند سال اخیر برای تیمهای پاس پیکان سایپا و راه آهن و … افتاد و باعث لیگ برتری شدن یک شبه شهرهای همدان قزوین کرج و شهرری شد و حالا نوبت اراک است که هفته به هفته چشم انتظار دیدن ستاره های میلیونی لیگ برتر باشد .
واقعا برای این خبر چقدر باید خوشحال باشیم ؟ اصلا چرا باید خوشحال باشیم ؟ این انتقال نتیجه کدام تلاش است ؟ بمنظور بررسی دقیق تر این پرونده بهتر است از چند بعد ماجرا مورد ارزیابی قرار گیرد .
1- اولین نكته بررسی سابقه انتقالهای عجولانه و عملکرد کلی تیم های خلق الساعه قبلی در سطح کشور در لیگ برتر است. اگر هدف از این انتقال ها جذب تماشاگر و احیای فوتبال در شهرهای مقصد بوده باید گفت اتفاقا بازیهای پاس قبل از انتقال به همدان پرتماشاگر تر بود و در حال حاضر بجز بازیهای استقلال یا پرسپولیس در بقیه مسابقات براحتی میتوان تماشاگران حاضر در ورزشگاه همدان راشمرد ! پیکان هم وضعیتی بهتر از این ندارد . سایپا و راه آهنی هم که قرار بود آبی و قرمز را به کرج و شهرری بکشانند هر دو بازی رفت و برگشتشان جلوی استقلال و پرسپولیس را در آزادی میهمانند و در سایر بازیهایشان هم که پرنده پر نمی زند .
2- اگر کشف استعداد هدف بوده چرا اصل استعدادیابی زیر پا گذاشته شده و با غیر بومی گرایی تیشه به ریشه خشکیده استعدادهای فوتبال این شهرها زده اند ؟ آیا بستن یک تیم به نام یک شهر و به کام بازیکنان غیر بومی استعداد یابی است ؟ آیا این قرارداد ها و اسم و رسم ها و … حق استعداد بومی – که تعدادشان هم کم نیست – نیست ؟ کدام بازیکن قزوینی و همدانی در سالهای اخیر از تیمهای این دوشهر به فوتبال ملی معرفی شدند ؟ استفاده از امکانات و اعتبار میلیاردی یک استان و بی توجهی و ندیدن استعداد جوانان آن شهراگر توهین نیست چیست ؟
كمي از گذشته-از صنايع تا آلومينيوم
در سال 81 مسئولان استانی در پی رایزنی ها و پیگیریهای فراوان امتیاز یک تیم مشهدی ( بدلیل تعدد انتقالهای اینچنینی در این سالها نام تیم را فراموش کرده ایم ! ) را با سرو صدای فراوان و علیرغم میل باطنی مسئولان تیم خراسانی به استان مرکزی منتقل کردند . با توجه به انتقاداتی که در آن زمان مطرح بود تیم به اراک آمد و پس از تدوین اساسنامه باشگاه صنایع اراک که هزینه های آنرا چند شرکت بزرگ صنعتی متقبل شده بودند شروع به فعالیت نمود.
این انتقال با همه واکنشهای مثبت و منفی که داشت یک نکته بارز داشت و آن هم فروکش کردن عطش مشتاقان فوتبال در اراک البته بطور موقتی بود که پس از سالها تیمی در نزدیک ترین فاصله با سطح اول فوتبال کشور داشتند و دیگر آرزویشان رفتن به ورزشگاه و دیدن فوتبالیستها از نزدیک نبود !
دو سال اول همه چیز به خیر و خوشی گذشت . بومی گرایی و کسب نتایج خوب در کنار استادیومی که از یک ساعت قبل از هر بازی لبریز تماشاگر بود و چهره های باانگیزه و انرژیک فوتبالیستهای با استعداد اراکی و ... نوید از آینده ای روشن می داد .اما بعد از کمرنگ شدن حمایتهای مسئولان و با بروز مشکلات متعدد شرکت ها هم به تعهدات خود در قبال تیم عمل نکردند تا صنایع بعد از 4 سال عملا در اختیار تربیت بدنی استان قرار گیرد و برای مسابقات فصل بعد با نام آلومینیوم اراک در مسابقات حاضرشود . پس از آن بود که دیگر هیچ اثری از بازیکن بومی و مربی بومی و تماشاگر آنچنانی نبود و تیم تا آستانه سقوط هم پیش رفت!
شايد بدانيد و شايد هم نه اما آلومینیوم هم بعد 2 سال عطای تیمداری را به لقایش بخشید و آن را به شن سا واگذار کرد . الان هم که همیاری پیشوند اراک دربازیهای لیگ یک شده... !
...و اما حالا
واقعا از این که فقط یک نام از اراک در جدول مسابقات دسته اول مانده باید خوشحال باشیم ؟ فوتبال اراک قبلا چه نداشت که بعد از این انتقال نصیبش شد ؟ تماشاگرانش بیشتر شد؟ آخرین باری که استادیوم اراک پر شده را کسی یادش هست ؟ چه کاری برای صنایع کردند که حالا قرار است برای نفت تهران تکرار کنند ؟ آیا این انتقال زیر سئول بردن اقدامات 8-7 سال پیش مسئولان ورزش استان نیست ؟ اگر بودجه ای هست بهتر نیست برای تقویت همیاری استفاده شود تا از تغییر چندباره نام آن در سال بعد جلوگیری شود ؟!
دلیل دیگری جز سوء مدیریت میتواند علت این اتفاقات باشد ؟ آوردن نفت به اراک صرفا سرپوش گذاشتن بر ضعف های مدیریت کسانی است که فقط فکر می کنند مدیرند . وگرنه همه می دانند که به فرزندی قبول کردن بچه آن هم در زماني كه که یک نوزاد مریض داری، اشتباهی است که می شود انجام نداد !!
قطعا صعودی که با حمایت مسئولان و زحمت فنی مربیان وبازیکنان انجام شود هم برای مردم لذتبخش ترخواهد بود هم برای مسئولان و البته هم برای فوتبال .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر